Gorcumse danser en inspirator Redo ging van de Haarhorst naar Ahoy

Hoe kom je van het plaatselijke buurthuis tot aan Ahoy en verder? De ambitieuze breakdancer die vorig jaar het Eurovisie Songfestival mocht openen voor miljoenen kijkers en de eerste hiphopdanser was die de meest prestigieuze dansprijs van Nederland won is vastberaden over zijn succes. ‘Ik zeg altijd maar dat je niet moet wachten tot Gaston bij je aan de deur staat.’

‘Redo, we mogen een stuk schrijven over lokale talenten!’, had ik hem verteld aan de telefoon. ‘Nou joh en dan kom je bij mij uit?’, antwoordde de danser bescheiden. Dat is de Alblasserwaardse nuchterheid, zoals hij zelf zegt. Hij heeft tijd voor een interview. Eigenlijk zou hij met zijn show REMLA door het land toeren, maar hij is geblesseerd: ‘Ja, rats, ik voelde het in slow-motion scheuren, m’n lies, maar ik heb de show gewoon afgemaakt. Niemand die het door heeft gehad. Maar de tour is tot nader orde gecanceld.’
Redouan Ait Chitt (32) kwam ter wereld in het Gorcumse Beatrixziekenhuis en groeide op in Giessenburg, aan de Dorpsstraat. ‘Als ik aan Giessenburg denk, dan denk ikaan het onbezorgdeleven. Niet aan de medische rompslomp.’Redouan, ofwel Redo, werd geboren met fysieke beperkingen, zonder dat daar enige medische verklaring voor was. Hij heeft een kortere rechterarm zonder ellebooggewricht en in totaal vijf vingers. Verder mist hij zijn rechterheup en heeft een korter rechterbeen.

Carriere
We kunnen je kennen van? RTL programma Everybody Dance Now (finale), opening Songfestival 2021 in Ahoy, Breaksquad en ILL-Abilities. Je bent ambassadeur van? Stichting Jeugdfonds Kunst & Cultuur, Stichting het Gehandicapte Kind.
Wat zijn de toekomstplannen? De voorstelling REMLA, workshops ILL-Abilities in Noorwegen, voorprogramma voor een wereldartiest in Japan. En: Redo kreeg een Koninklijke Onderscheiding als ‘Officier in de Orde van Oranje Nassau’

Gorcumse adresjes
Eten: Sowieso Mykonos, zeker! Sporten: In de Botersteeg natuurlijk, in de studio van Breaksquad.
Winkelen: Mijn vriendin kan uren over de Langendijk slenteren, maar ik noem hier toch De Tagine, de winkel van mijn zus. Dat is in Giessenburg, telt dat?
Favo spot: De stadswal, lekker met de hond. En dan uitkomen bij Buiten de Waterpoort. Dat is toch echt een unieke plek.

Je hebt een indrukwekkende carrière, maar je leven is al bijzonder begonnen? 
‘Ja, ik ging meteen de medische molen in. Dertig jaar terug was er veel minder bekend over protheses en de materialen. Maar van kleins af aan wil ik al het beste eruit halen, het niet voor lief nemen dat ik iets niet kan.’ ‘Gelukkig werd ik niet gepest , had een vrij onbezonnen jeugd wat dat betreft . Ik deed aan voetbal en vechtsporten, speelde veel met vrienden buiten. Bij die sporten was iedereen bang voor me, mijn prothese was namelijk vrij massief en daar kon ik zo iemand mee onderuit halen. Maar ik heb zelf ook weleens mijn been gebroken of een sponsorloop gedaan waarbij er bloed over m’n prothese liep.’ ‘Ik zocht altijd het randje op van wat er kon, altijd meer, altijd verder. Ik dacht alleen maar, hoe kan het wél?’

Sportief en doortastend! En het dansen zat er ook al van jongs af aan in? ‘Nee, zeker niet! Een paar jongens uit de hogere klassen van het lyceum kregen breakdanceles van Rotterdamse docenten, in de oude Haarhorst , wat nu Centraal Punt is. Samen met mijn beste vriend Jeroen kwam ik in aanraking met het fenomeen breakdance. In 2004 was dit , het was zo bijzonder dat dat in Gorinchem kwam.’

“Ik was meteen verkocht. Op die leeftijd ben je toch opzoek naar jezelf, of je nu skater, gothic of breakdancer wordt”

Toen de lessen in De Haarhorst stopten viel de groep uit elkaar, maar een aantal vrienden wilde toch door blijven gaan. We waren 14 en zochten een plek om te oefenen. We hebben overal aangeklopt , maar kregen steeds een prijslijst voor ons neus geduwd. Alles wat we nodig hadden was een vlakke vloer en muziek.’

Jij liet je niet zomaar uit het veld slaan
‘Nee, dus we oefenden op het stoepje voor De Nieuwe Doelen of in de passage. Daarna kregen we een vaste plek in een parkeergarage op Avelingen. Een betonnen doos zonder daglicht of frisse lucht . Maar daar zijn we ook weggestuurd omdat we overlast zouden veroorzaken. Uiteindelijk konden we bij De Til in Giessenburg terecht voor een euro per persoon. Mensen geloofden toch in ons en we kregen veel support .’ ‘Maar eigenlijk waren we helemaal niet zo goed, vooral ondernemend, we schreven bedrijven aan om een showt je te mogen doen. Dat ging aardig. Via MySpace kwamen we toen bij een wedstrijd in Finland terecht en we werden daar nog tweede ook! ’

Toen werd het talent dus al opgemerkt? 
‘Nou, de basis van het breakdancen lukte me in het begin maar voor de helft, het is toch gebaseerd op mensen met twee armen en twee benen. Ik werd me heel erg bewust van mijn eigen lichaam en werd gedwongen tot origineel en creatief denken: wat kon ik wél?’
‘Mensen zien nu wat je doet, maar de lange weg erheen is natuurlijk niet bekend. Ik zeg altijd maar dat je niet moet wachten tot Gaston bij je aan de deur staat. In het begin, als we ergens binnenkwamen, werd ik niet aangezien als een van de dansers, maar als de mascotte of degene die de flesjes water bijvulde. Daar werd ik alleen maar gemotiveerder van.’

Jouw beperking noem je zelf een fysieke uitdaging? 
‘Andere mensen met een beperking kunnen zich daadwerkelijk beperkt voelen. Dat heb ik niet.’

Gebruik je voor het dansen een aangepaste prothese? 
‘Nee, dansen is zo organisch, je doet dat met je lichaam, het ís je lichaam, het is je balans. Dus dans ik met míjn lichaam, inclusief
prothese, zoals het is. Ik zou liever iets inleveren op lopen dan op het dansen als het moest.’ ‘Ik kwam in een cultuur terecht waar een eigen stijl hebben en artistiek zijn juist belangrijk is en gewaardeerd wordt. Het is zo puur, maar ook zo rauw. En eerlijk. Sommige battles waren keihard, maar ik deed niet onder voor de rest. Inmiddels heb ik in meer dan 35 landen gedanst, heb ik een eigen dansschool gehad en heb ik samen met vriend Jeroen Breaksquad op de kaart gezet. Daarmee hebben we veel Gorcumse jongeren aan het dansen gezet en daar ben ik best trots op.’

Verder heb je geluncht met de koning, opgetreden voor miljoenen kijkers tegelijkertijd en heb je een lintje mogen ontvangen
,,De lunch bij de koning was gezellig, maar ik mocht hem geen hand geven, het was tijdens corona. Ze kenden me nog wel van een vorige keer dat ik voor het Koningshuis optrad. En ja dat lintje, bizar toch?’

Hoe komt een Giessenburgse jongen zo groot? 
,,Ik deed mee aan het programma ‘Everybody Dance Now’ van RTL, ik werd tweede, maar ik heb er wel veel connecties in de dans- en televisie wereld op kunnen doen. Ook ben ik bij ILL Abilities aangesloten. Toen ging het best hard met boekingen. Maar van mijn vader moest ik studeren, dus heb ik mijn hbo opleiding afgerond, tussen alle optredens door. Na het afstuderen brak het pas echt los: ik heb getoerd, reclames gedaan, op events en festivals opgetreden.’

In 2019 mocht je ‘de Zwaan’ in ontvangst nemen, de meest prestigieuze dansprijs van Nederland. Je bent de eerste hiphopdanser die zo’n dergelijke prijs wint.
‘Ja, sommige dingen zijn niet te bevatten. Bijzonder.’

Je bent gewoon een BN’er! Word je veel herkend? 
‘Haha dat valt mee. Ja, natuurlijk word ik wel aangesproken, maar wat ik het allerleukst vind: laatst kwamen er twee jonge jongens op me af gelopen die me aanhielden op straat om even een move te laten zien en te vragen wat ik ervan vond. Dat is wel gaaf, hoor. Mijn vriendin zegt ook altijd dat ze niet normaal met me over straat kan lopen, iedereen zegt gedag en wil een praatje maken.’

Wat is het hoogtepunt geweest tot nu toe?
‘Hoogtepunt? Dat zie ik niet zo, je moet altijd blijven groeien en niet comfortabel worden, maar denken: wat is het volgende?’

Ben je zo ver gekomen ondanks of dankzij die ‘fysieke uitdaging’?
‘Allebei. Of beide niet. Het is magisch wat ik mag en kan doen in mijn leven. Gewoon jezelf blijven openstellen en kansen nemen die op je pad komen. No excuses, no limits.’